به گزارش «اخبار خودرو»، کن لینگنفلتر یک مجموعهدار سرشناس است، اما بدون شک مهم‌ترین میراث او کمپانی مهندسی عملکرد لینگنفلتر است. پس‌از مرگ دلخراش جان لینگنفلتر، بنیانگذار کمپانی مهندسی عملکرد لینگنفلتر در مسابقه اتومبیلرانی کن، پسرعموی او که با جمع‌آوری خودروهای خاص نشان داده بود بهترین گزینه برای ادامه دادن به میراث کن است، اداره این کمپانی را برعهده گرفت. در حال حاضر او یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌داران خودرو در سراسر جهان به‌شمار می‌رود. مجله کار اند درایور در آخرین شماره خود با این ماشین‌باز 65ساله گفت‌وگویی داشته است.
شما چه‌قدر خوب جان لینگنفلتر را می‌شناختید؟
چندان شناختی از او نداشتم. من چند ماشین داشتم که در کارگاه او ساخته شده بودند. ما اوقاتی را با هم می‌گذراندیم اما، هرگز با هم همکاری نداشتیم. وقتی جان از دنیا رفت، برادرش تمام تلاش خود را کرد که مرا درگیر میراث او کند و توجهم را برای خرید تجهیزات شرکت او و در نهایت مالکیت کلی آن جلب کرد. او می‌دانست که جان میراث بسیار خوبی از خود به جا گذاشته و می‌خواست هرطور شده یادگار او ادامه پیدا کند. من و برادر جان خیلی خوب همدیگر را می‌شناختیم، و شناخت من از او خیلی بیشتر از شناختی بود که از جان داشتم.
شما ثروت خود را در تجارت مسکن به‌دست آوردید، اما در کل می‌شود گفت که با خودرو بزرگ شده‌اید. این‌طور نیست؟
پدرم در کارخانه بدنه‌سازی فیشر در یوسلید اوهایو کار می‌کرد. ما یک خانواده اصیل طرفدار جنرال موتورز بودیم. در گوشه‌گوشه خانه ما می‌توانستید لوازم ساخت فریجدر را پیدا کنید. پدر من تحصیلات دانشگاهی نداشت. کارش را در خط مونتاژ شروع کرده بود، درست مانند بسیاری از افراد که بعد از خدمت ارتش از کارهای رده پایین شروع می‌کنند، و بعد موفق شد خودش را تا رده مدیریتی بالا بکشد. ما این شانس را داشتیم که در روزهای بازدید خانواده‌های کارکنان از مرکز فناوری جنرال‌موتورز بازدید کنیم. وقتی ده سالم بود، کوروت اسپلیت-ویندو مدل 63 را دیدم و آن ماشین کاری اساسی با من کرد. می‌دانم شاید احمقانه به نظر برسد، اما همان ماشین مسیر زندگی مرا هموار کرد.
بعد که 16 ساله شدید کوروت خریدید؟
کاش پولم می‌رسید. آن موقع من یک کامارو 375/396 مدل 69 داشتم و سرآخر به‌خاطر مسابقه درگ جلوی مدرسه از دبیرستان اخراج شدم. چیز زیادی هم برای دفاع از خودم نداشتم. ما به میشیگان نقل مکان کردیم و من در آنجا به دبیرستان دیربورن رفتم. در دیربورن کسی نمی‌پرسید پدرت چه کاره است؟ سوال این بود که پدرت در کدام بخش فورد کار میکند.
من تنها کسی بودم که در پارکینگ شورولت داشت. یکی از بچه‌های شر مدرسه مدام می‌خواست با او مسابقه بدهم. او یک موستانگ باس 302 داشت و اگر درست فکرش را کرده بود می‌فهمید که بدجوری از من شکست خواهد خورد که همین‌طور هم شد، درست جلوی در مدرسه.
آدمی که صاحب 225ماشین است، روزها چه ماشینی می‌راند؟
خب راستش را بخواهید من 250ماشین دارم. درحال‌حاضر مدل جدید کوروت ZR1 را می‌رانم. قبل از آن یک کوروت Z06 داشتم. در زمستان‌ها دوست دارم پورشه 911 سوار شوم. فرقی نمیکند مدل توربو باشد یا 4S به‌خاطر دو دیفرانسیل بودنش. تایرهای مخصوص برف را نصب می‌کنم و بعد سوار آن‌ها می‌شوم. ما روشی پیدا کردیم تا با مدل 6.2لیتری قدرت بسیار خوبی را در مدل جدید تاهو ایجاد کنیم. زمستان امسال برنامه‌ا‌م این خواهد بود.
آیا شما همه ماشین‌هایتان را دستکاری می‌کنید؟
تا الان به کوروت ZR1 جدیدم دست نزده‌ام. ما سه دستگاه از این خودرو را داریم. من از ماشین خودم برای سر زدن به رویدادهای مختلف مربوط به کوروت استفاده می‌کنم. همسرم بیشتر از ماشین خودش استفاده میکند و یک مدل زرد رنگ دارد و تمام مدت از زمستان تا پاییز با آن رفت‌وآمد میکند. یک مدل قرمز رنگ هم داریم که برای مهندسی و تقویت آن را کنار گذاشته‌ایم و قرار است تمام قطعات آن را عوض کنیم.
آیا هنوز هم ماشینی وجود دارد که بخواهید داشته باشید و دست‌تان به آن نرسیده باشد؟
صد در صد. مساله این است که آیا دلم می‌خواهد برای خریدن‌شان پول بدهم یا نه. مثلا کوروت L88. دلم می‌خواست یکی از آن در مجموعه‌ام داشتم. سال‌ها از خرید
چنین ماشین‌هایی صرف‌نظر کردم و حالا به نظرم می‌رسد گران‌تر از چیزی هستند که باید باشند.
شما کل محصولات خط تولید فراری را دارید که شامل یک مدل 288GT0 و یک مدل F40 هم می‌شود. کدام یکی از آن‌ها بهتر است؟
من 288GTO را دوست دارم چون یک هیولای واقعی است. اما به علاوه ماشینی است که می‌توانید سوارش شوید و از سواری‌اش لذت ببرید. من مشکل چندانی ندارم که سوار چنین ماشینی بشوم و مسافت دیترویت تا شیکاگو را برانم. البته چنین چیزی در مورد F40 صدق نمیکند چون واقعا
یک ماشین مسابقه است.
آیا هنوز هم هر روز کار می‌کنید؟
من هر روز ساعت 7:30 سر کارم هستم و ساعت 5 آنجا را ترک می‌کنم. سال گذشته چیزی حدود 60رویداد برگزار کردیم و این کارها زمان و کار زیادی می‌برد.
جیمز گلیکنهاس (تهیه‌کننده، کارگردان و مجموعهدار آمریکایی) مشغول ساختن خانه اتومبیل خود است. آیا شما چنین برنامه‌ای ندارید؟
نه. افراد زیادی هستند که در انجام چنین کارهایی از من بسیار موفق‌تر عمل می‌کنند. در سن و سال من این فکر که آدم برای خودش دردسرهای بیشتر درست کند، قابل‌قبول نیست و به نظر من منطقی نیست. خوشحالم که دیگران چنین کارهایی را انجام می‌دهند.
آیا کاری هست که اگر به گذشته برگردید، آن را جور دیگری انجام دهید؟
راستش چند ماشین هست که اگر به گذشته برگردم حتما آن‌ها را می‌خرم: یک F50 و یک L88. ماشین‌هایی هم هستند که دیگران چندان به آن‌ها علاقه‌ای ندارند، اما من دوست دارم آن‌ها را داشته باشم. مثلا سال گذشته یک شورولت شِوِت 1980 خریدم که 5 هزار مایل را طی کرده بود.
این ماشین فوق‌العاده و بی‌عیب و نقص است. خیلی جالب است که می‌بینید آدم‌ها بی‌تفاوت از کنار مدل‌های فراری و کوروت رد می‌شوند اما یک شورولت شِوِت این‌طور برایشان جلب توجه میکند. آن‌ها هیچ وقت بهترین ماشین‌های روی زمین نبودند،
اما بی‌شک بخشی از تاریخ خودروسازی هستند و خوشحالم که یکی از آن‌ها را دارم.
